ㄧ ㄔㄣˊ ㄅㄨˋ ㄗㄧ 一尘不缁(一塵不緇) 犹一尘不染。 明 宋濂 《贞白堂记》:“堂下种梅花数树,当霜雪严沍之际,众芳摇落,而是花独翘然,散而为春妍冰玉,其葩一尘不緇。”
Maintain one's original pure character
一(yī)
尘(chén)
不(bù fǒu)
缁(zī)